Vijf voor twaalf

Meer en meer val ik telkens weer van de ene, in de andere verbazing. Ik wil niet steeds overkomen als een ouwe zeur die telkens alles beter weet, maar op het moment is het weer prime time bij ons met de aanvragen om vijvers te bezoeken met problemen.

Bij deze bezoeken worden wij vaak pas ingeschakeld als men het echt niet meer weet of er zijn voor ons anderen geweest die een diagnose hebben gesteld en een behandelplan hebben gemaakt. Wat mij hierbij opvalt, is dat heel veel mensen beschamend slecht met geneesmiddelen omgaan.

Het is tegenwoordig heel gewoon om te pas en te onpas Halamid te gebruiken met 10 gram als uitganspunt! Halamid is een levensgevaarlijk goedje wat vaak als uiterste redmiddel wordt gebruikt als we het niet weer weten. Er worden vaak middelen voorschreven die totaal niet in verhouding staan tot de ernst van de situatie en b.v. de parasiet die de problemen veroorzaakt.

Een klein probleem wordt vaak opgelost met een zogenaamde “CHEMO KUUR” terwijl vaak een simpel aspirientje genoeg is. De laatste vijver waar we bij zijn geroepen, was een te hoge dosis GTC voor geschreven dat de vissen hun slijmhuid en zelfs de vinnen waren weg gebrand door de chemicalien. Het is ongelooflijk hoe makkelijk wij met onze koi omgaan en de verantwoordelijkheid geven aan de eerste die zijn vinger op steekt.

Kom op mensen! Kijk eens goed in de spiegel, ook onze koi zijn levende wezens en verwachten van ons dat we toch zekere basis kennis hebben als wij ze aanschaffen. En als de problemen buiten onze basis kennis vallen, we dan geen raad vragen aan de buurman of op social media, maar een erkend iemand in schakelen die hiervoor gespecialiseerd is, bijvoorbeeld een koi dokter. Koop dit jaar nu eens geen koi maar doe een paar cursussen die gegeven worden bij diverse koi verenigingen zoals de KOI 2000 en de NVN, zodat u minimaal zelf in staat bent om problemen waar te kunnen nemen. Dit zal voor u de beste aankoop zijn sinds jaren! Echt, het is 5 voor 12 voor onze koi hobby op medisch gebied en het ergste is, dat wij hier zelf de schuldige aan zijn.

Chikara Koi